„სიდრის კლუბი ბაზალეთზე“ - შუშხუნა სასმელი და მყუდრო გარემო ქალაქის რუტინისგან თავის დასაღწევად
“სიდრის კლუბი ბაზალეთზე” მწვანე იდეოლოგიის მქონე ბიზნესია, რომლის ფლაგმანი პროდუქტია, ფრანგი მეღვინეების მიერ ნულოვანი ემისიის საწარმოში ორგანული პრინციპებით მოპოვებული ხილის (ვაშლის, ჟოლო, ბროწეული, ფეიხო, მოცვი, კეხური, ალუბალი და სხვა.) წვენების ბუნებრივი ფერმეტაციის შედეგად წარმოებული დაბალალკოჰოლური სასმელი, შუშხუნა სიდრი და ასევე შნაფსი და ჯინი, რომელიც სრულ ჰარმონიაშია გერმანელი შეფ მზარეულის მიერ შექმნილ სპეციალიზირებული მენიუების სეტებთან. კლუბი ბაზალეთის ტბის სანაპირო ზოლში მდებარეობს, მწვანე ინჟინერინგის პრინციპებზე აგებულ, საქართველოში პირველ რეგისტრირებულ მწვანე შენობაში.
„სიდრის კლუბი ბაზალეთზე“ ულამაზესი ადგილია, მუშაობენ ეკოლოგიურად სუფთა ენერგიაზე, რომელსაც თვითონ გამოიმუშავებენ და რაც მთავარია ძალიან გემრიელი სიდრი აქვთ, რომლის პოპულარიზაციაც მგონია რომ ძალიან საჭიროა საქართველოში. კარგი ადგილია ქალაქის რუტინისგან თავის დასაღწევად, დისტანციურად მუშაობისთვის, ჯგუფური დასვენებისთვის და სხვა. საქართველოში საკმაოდ მწირი ინფორმაციაა ამ სასმლის შესახებ, თუმცა უფრო ვრცლად გვესაუბრება „სიდრის კლუბი ბაზალეთზე“ ფრანგი მეღვინე და ტექნოლოგი ვინსენტ ჟულიენი.
- თქვენს შესახებ რომ მოგყიყვეთ. როგორ მოხდვით სიდრის წარმოების ინდუსტრიაში, სად ისწავლეთ და სად მიიღეთ გამოცდილება?
- პროფესიით მეღვინე ვარ. მეღვინეობა ბურგუნდიაში, საფრანგეთში ვისწავლე 2009/2010 წლებში. შემდეგ ვმუშაობდი საფრანგეთში, სხვადასხვა რეგიონში. ამის შემდეგ ჩამოვედი საქართველოში და დაიწყო ჩემი მეღვინეობა. მე ვაწარმოებ ბუნებრივ შუშხუნა ღვინოს, რომლის დამზადების ტექნიკა საკმაოდ გავს სიდრის დამზადების პროცესს. სწორედ ამიტომ ბატონმა ზაალმა დახმარება მთხოვა.
- დამზადების დროს ტრადიციულ მეთოდებს იყენებთ თუ ინოვაციურს? არსებობს თუ არა რაიმე წესები, რომელსაც მიყვებით?
- ტრადიციული მეთოდი ნიშნავს ჯერ ღვინის დამზადებას, შემდეგ შაქრის, საფუარის დამატებას, როდესაც ღვინო იწყებს დუღილს. ამ მეთოდით თუ გინდა სიდრის დამზადება ეს ნიშნავს იმას, რომ ის იდუღებს თავისი შაქრით. ბატონი ზაალი საკმაოდ ინოვაციურია. აქ არ მზადდება სიდრი მხოლოდ ვაშლისგან. სიდრის დასამზადებლად ჩვენ ვიყენებთ კივს, ტყემალს, ატამს, მოცვს და ა.შ სწორედ ეს ითვლება ინოვაციის ნაწილად.
- ყველაზე მეტად თქვენთვის რა პროცესი არის მიმზდიველი სიდრთან მიმართებაში?
- ნებისმიერი ხილი რაც გაქვს უნდა გაპრესო, შემდეგ ეს წვენი იწყებს დუღილს. ბოლოს უკვე რჩება შაქარი, რომელიც უნდა დავბოჭოთ. (კითხვა არასწორად გაიგო)
- რამდენი ხანია რაც თქვენ და ზაალი თანამშრომლობთ? და როგორ მოხდა თქვენი ერთმანეთთან გადაკვეთა?
- ერთი წელია. ჩვენ გვყავს ერთი საერთო ამერიკელი მეგობარი, რომელიც უკვე წლებია საქართველოში ცხოვრობს. ბატონმა ზაალმა უთხრა ბატონ ჯონს, რომ სჭირდებოდა სპეციალისტი, რომელიც დაეხმარებოდა ამ პროცესების მართვაში. და სწორედ ასე აღმოვჩნდი აქ.
- სხვა ტექნოლოგებთან თუ გაქვთ კავშირი, ვინც უშუალოდ სიდრს ამზადებს? თუ ცვლით თქვენს გამოცდილებებს ერთმანეთში?
- დიახ, რა თქმა უნდა. ეს არის უმნიშვნელოვანესი. იმის მიუხედავად, რომ აქ ვარ მე, როგორც “კონსულტანტი” არაერთი ექსპერიმენტული რამ გავაკეთე. მაგალითად გავაკეთე მოცვის ღვინო, რომელთანაც შეხება არასდროს მქონია. სხვა ტექნოლოგებს რაც შეეხება, ჩვენ ერთმანეთი გავიცანით და ვისაუბრეთ სიდრის ფესტივალზე, აქ, საქართველოში. სულ დაახლოებით 5-6 ადამიანია, ვინც ჩართულია ამ საქმეში.
- ყველაზე ძალიან რომელი სიდრი მოგწონთ?
- კივის, რადგან ძალიან რადიკალურია. საკმაოდ მჟავეა და არ აქვს მარტივი. რთული დასალევია, თუმცა მისი სპეციფიკურობა მომწონს ყველაზე ძალიან.
- როგორ შეიძლება სიდრის პოპულარიზაცია? რა ფაქტორებზე შეიძლება აქცენტის გაკეთება, რომ გაიზარდოს სიდრის მომხარებელი?
- უნდა ვისაუბროთ ამ სასმელზე ფართოდ, რადგან საქართველოში საკმაოდ მწირი ინფორმაციაა ამ სასმლის შესახებ. რაც შეეხება ევროპას, საკმაოდ ათვისებულია. საფრანგეთში, ზაფხულში ხშირად სვამენ 1-2 ჭიქა სიდრს, არის იაფი. რაც შეეხება საქართველოს, არ იციან სიდრის ისტორია, რადგან არ არის პოპულარიზებული.